Slotles

De voorlopig laatste les

Niet onbelangrijk: hoe blijf je stabiel en zeker van de manier waarop je je leven invult? Hoe zorg je dat je niet gaat twijfelen aan alles wat je ooit als waarheid heb aangenomen? Hoe blijf je dezelfde waarden en normen (nu we het toch over die hoeksteen van de samenleving hebben gehad) blindelings volgen? Hoe zorg je dat je niet waar je ook bent een ander stukje aarde aan je voelt trekken, alsof je altijd op de verkeerde plek bent? Hoe zorg je dat de keuzes die je maakt altijd helder zijn, zowel voor jezelf als voor je naasten?Deze les is net zo gemakkelijk als al die andere lessen.

Het antwoord luidt: laat uw horizon voor wat het is, ga niet op reis, verzet geen stap buiten de deur, blijf zitten waar u zit, houd uw adem in, maar stik niet.

(deze les helpt ook tegen verbittering)

(houd er svp wel rekening mee dat als u deze les opvolgt, u vanzelf een aantal lessen voor uzelf uitsluit. Maar daar u zich aan deze les houdt, zal uw keuze wel helder zijn, dus maak u niet druk...ook al zit u niet in een land waar het niet druk-maken u met de paplepel wordt ingegoten...)

Les 8

Hoe word ik nou een echte Oegandees?

U weet nu al een hoop, dat wil zeggen; als u alle voorgaande lessen beheerst. Maar hoe wordt u nou een echte Oegandees? Oegandezen zijn net gewone mensen maar er zijn een aantal dingen waar u op moet letten.

Zorg bijvoorbeeld dat u lijdt aan totale zelfoverschatting. Het woord Fantastic kunt u dan ook zeer vaak gebruiken, vooral als u iets wilt classificeren wat met uzelf te maken heeft. Er zit echter een addertje onder het gras; als mensen dicht bij u komen (in de figuurlijke zin), moet u juist laten zien dat u eigenlijk, als puntje bij paaltje komt, een behoorlijk laag zelfbeeld heeft.

Ben vriendelijk. Een Oegandees is iemand met een glimlach op zijn gezicht.

Vergeet u gevoel voor humor. Een Oegandees houdt niet van humor. Echter; er is één dag in het jaar dat u wel een geintje kunt uithalen, Fools day (1 april). Een suggestie: zeg tegen iemand dat er telefoon is voor diegene. Als deze de telefoon vast heeft, blijkt er helemaal niemand aan de andere kant van de lijn te zijn. Vergeet niet zo hard te lachen als u zou doen als u de beste grap ooit heeft gemaakt.

Voor de vrouwen: Aletta Jacobs is hier nog nooit geweest. Verwacht dus niet dat er hier iets bestaat als gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ga dan ook niet de geëmancipeerde vrouw uithangen. Dus; als uw man u iets beveelt, doet u dat. Geen gesputter, geen ja maar ik... Nee u bent een vrouw. Weigert u toch, dan moet u niet gaan klagen dat u man u met een stok op uw kont slaat. Vrouw zijn betekent ook: niet staand drinken, geen bh dragen, produceren en daar vooral niet bij plannen, uw lichaam verkopen voor een bord chips and chicken of een Nile Special. (Met andere woorden: voor al die feministische vrouwen in Nederland die eigenlijk een beetje balen dat de feministische golf min of meer voltooid is; kom naar Oeganda, word een Oegandees. Hier kunt u nog oprecht zeggen dat u vindt dat vrouwen niet hetzelfde behandeld worden als mannen.)

Hou van dik. Als er een dikke vrouw langskomt, kunt u haar aanspreken met: 'Ow, hello, fat lady' Vetrollen zijn voor u ook een goede reden om van iemand te houden : 'ow i love you so much because you're so fat' (ja, Oeganda, het paradijs voor de ietwat dikkere medemens)

Oegandezen wonen in Afrika dus:
-Maak u niet druk, daar is het te warm voor. Alles komt wel een keer goed.
-Haast u niet.
-Vergeet u handelsgeest. U zou behoorlijk door de mand vallen als u blijkt een bedrijf te kunnen runnen. Denk dan ook nooit na vóórdat u iets doet. U leeft hier en nu, niet in het verleden, maar zeker ook niet in de toekomst.

Dans: als u muziek hoort, hoort u te dansen. Als u in een winkeltje staat en wacht tot u kunt betalen, als u op straat muziek hoort, op uw kamer, tijdens filmen. Ook als u geen muziek hoort kunt u dansen.

Leef buiten uw huis. Het leven is op straat, het gezin de hoeksteen van de samenleving? Mijn neus: de straat zonder straatsteen de hoeksteen van de samenleving.(wilt u weten wat u zoal op straat kunt doen? Jumping up and down, zie les 6 voor meer details)

Verhef uw stem. Ook als u over de meest normale koetjes en kalfjes praat is het raadzaam te praten alsof u de grootste ruzie heeft. Mocht u echt ruzie hebben, bijvoorbeeld met uw echtgenote omdat ze vreemd is gegaan, maak er dan helemaal een mooie vertoning van, en schroom niet deze show op straat weg te geven.

Ben bang voor Nightdancers. Ga na twaalven niet in uw eentje dorp-inwaarts. Mocht u onverhoopt toch van het pad afmoeten, neem dan een bananenblad mee die u bij een eventuele ontmoeting met een Nightdancer in zijn anus kunt stoppen, daar schijnen ze niet terug van te hebben. Sla het douchen over als er net iemand in het dorp is overleden. Nightdancers zijn de avond na een sterfgeval erg actief; het risico dat u er een in de douche tegenkomt, is te groot om te nemen.

In tegenstelling tot wat bovenstaande suggereert: ben schoon en ijdel. Was uw slippers minimaal een keer per dag. Lak uw teennagels. Ga eens per week naar de kapper om het meest waanzinnige kapsel op uw hoofd te planten, ook als u daardoor uw kinderen een dag niet kunt voeden.

Ben zo belsuitenloos als de pest. Enigszins moeilijke beslissingen kunt o overlaten aan God. Als iemand u vraagt of u iets wel of niet gaat doen, kunt u zodoende simpelweg antwoorden met: "if God wishes". Doe vervolgens niks, u zult vanzelf merken of God het wel of niet zo gewild heeft.

Les 7

Kookles voor gevorderden.

Hoewel ik nog weinig reacties van uw kant heb mogen ontvangen omtrent de door u al dan niet geboekte successen naar aanleiding van mijn lessen (komen de leuke filmschooltjes al als paddestoelen uit de grond? Iedereen al beroemd? Al aan het genieten van het zalige niks doen?), ga ik er vanuit dat de tot nu toe behandelde stof bij u allen bekend is. U bent dus allen in staat een culinaire Oegandeze maaltijd voor te schotelen. Mooi.

Er is echter een klein detail dat ik in de vorige les min of meer met opzet vergeten ben te noemen, en wat deze vervolgles noodzakelijk maakt.Er zal een moment komen dat uw lichaam niet meer wilt. Dat bij elke bruine boon die in de buurt van uw mond komt, alle ingewanden die ook maar enigszins met de spijsvertering van doen hebben u op alle mogelijke manieren duidelijk zullen proberen te maken dat ze niet zitten te wachten op nog meer bruine bonen. Dat alleen al bij de aanblik van een droge homp posho uw slokdarm de posho van de voorgaande dag omhoog zal toveren, enkel en alleen om u te laten merken dat uw lichaam voorlopig genoeg van deze plaatselijke delicatesse heeft. Er zullen voor u bijzonder onprettige tijden komen waarbij u badend in het zweet boven een gat hangt. U zult uw Oegandeze vrienden vertellen over hoe uw lichaam protesteert, en als reactie zult u van iedereen een geheimzinnige, samenzwerende lach ontvangen, alsof ze willen duidelijk maken: 'Je hebt het grote geheim van Oeganda ontdekt, nu hoor je bij ons!' U zult er alles aan doen de volgende maaltijd over te slaan (door uw kamer op slot te doen, weg te vluchten). U eet nog liever niets dan weer posho en bonen (en als u dan een stukje voor op een of andere site zou schrijven, zult u merken dat uw lichaam zelfs bij het schrijven van deze woorden een kokhalzing in gang zal zetten).U houdt dit gerust een aantal dagen vol (een beetje honger hoort toch ook wel bij Afrika, kunt u denken om de moed erin te houden, en ten slotte kwam het ook vóórdat uw lichaam begon te protesteren regelmatig voor dat door gebrek aan geld of zin bij de kok er geen eten was) maar er komt een dag dat uw maag ook hier tegen begint te protesteren. Geen paniek. Loop het dorp in, ga naar een van de vele rolex-shops, te herkennen aan, uh, een hokje met een gat, zoiets. Zorg dat u voldoende geld bij u heeft (500 USH, ja een diepte investering, want omgerekend wel 20 eurocent). Mocht het meezitten (er is olie aanwezig om te bakken, de eieren zijn niet op, er is meel, de kok is around) dan kunt u een heerlijke ROLEX bestellen. U zult na al die bonen versteld staan over dat Oeganda blijkbaar ook nog in staat is iets van voedsel te produceren wat zowaar zelfs de moeite waard is om in Nederland te introduceren. Een rolex; een chapati (een soort pannenkoek, zonder ei) met daarop een gebakken ei, dan schijfjes tomaat, kool en zout, oprollen, en u heeft de ideale snack.En zo vergeet u even dat u in Oeganda bent, het land dat er alles aan doet om het uw lichaam niet naar haar zin te maken. En dat is die diepte-investering wel waard.

Les 6

Deze les zal ik u leren hoe u een extra dag (of extra dagen) vrij kunt krijgen, en nog veel belangrijker hoe u die op Oegandeze wijze invult.
Voorbereiding:Zorg dat het regenseizoen begint (niet noodzakelijk maar wel erg prettig is het als u ook probeert controle te hebben over waar u zich bevindt op het moment dat dit gebeurt, een suggestie: zorg dat u zich op de Nijl bevindt, of nog beter: ín de Nijl omdat u zojuist door een enorme golf uit uw boot bent geslingerd...
U moet er ook zorg voor dragen dat het begin van dit regenseizoen gepaard gaat met een mooi staaltje noodweer, ik suggereer: een portie donder en een even zo grote portie bliksem, een aantal aardige windhozen, eventueel naast de noodzakelijke regen (want waar zou een regenseizoen zijn zonder regen?) ook hagel. Wat heeft u tot dusver bereikt? Nou , u kunt er ongeveer zeker van zijn dat u de komende 24 uur met een powerbreak te kampen hebt. Ook de 12 daaropvolgende uren zit u aannemelijk zonder stroom, en bij een goede beurt maakt u zelfs kans om de 24 daaropvolgende uren ook nog zonder stroom te zitten. Dus; we hebben regen (dus u kunt niet buiten filmen, en geen les geven), een powerbreak (dus u kunt niet monteren, geen licht aandoen) en ten gevolge van de regen kunt u ook niet van A naar welke andere letter ook; de wegen zullen u vrij snel duidelijk maken dat u geacht wordt te verblijven waar u bent.

Voor een Mzungu is het niet gebruikelijk een hele dag niks, maar dan ook echt niks te doen. Hierbij zal ik u dan ook een handleiding geven hoe u de dag zelf zo niksdoen-mogelijk doorkomt: Word op de gebruikelijk tijd wakker (ditmaal niet door de Oegandeze muziek die uit allerlei kleine cassetterecordertjes schalt, niet door weet ik veel wie allemaal in de ochtend ruzie moet maken, niet door de enorme veetrucks die luid toeterend uw huisje passeren, maar door het gekletter van regen op uw golfplaten dakje). Besef dat het regent. Sta op en check of de stroom toevallig al terug is. Dat is wslk niet het geval. Neem ontbijt, bekijk de situatie buiten. Concludeer dat uw studenten in de regen het niet gepast vinden om buiten hun huis te komen. Ga terug naar je kamer en ga op bed liggen. Nu begint het niksdoen. U kunt uw ogen gewoon open houden, mocht u dat te moeilijk vinden, dan kunt u uw ogen sluiten. Na een tijdje (als u een dag niks doet, is tijd ook niet belangrijk, dus ik zal u niet vermoeien met het noemen van tijden bij elke niet-actie) kunt u wederom opstaan, richting lichtknopje lopen, concluderen dat de stroom nog steeds niet terug is. Nu bent u op een punt voor gevorderden aangekomen: niksdoen in het openbaar. U gaat naar buiten, loop niet te ver, ga voor uw deur zitten. Het enige wat u nu hoeft te doen, is zitten. De eerste keer zal het wennen zijn, maar als u echt gevorderd bent, kunt u dit heel lang volhouden.
Tips om het lang vol te houden: kijk naar de regendruppels. Zing een liedje in uw hoofd, beweeg met uw tenen.Mocht u in een dip komen, ga dan even de straat op, loop van de ene kant naar het dorp naar de andere, en weer terug. Denk er bij het lopen aan dat u geen haast heeft, beweeg uw benen niet te snel, til ze liefst ook niet echt op, u bent ten slotte niks aan het doen vandaag.

In het openbaar niks doen is wennen. U zult zich misschien schamen, afvragen wat anderen er wel niet van zullen denken dat u de hele dag niks doet. Wel, geef uw ogen eens de kost terwijl u in het dorp heen en weer loopt. Wat ziet u? Juist, enkel mensen die hetzelfde doen als u; niks. Of zoals ze het hier zo mooi zeggen: being around. Als u weer thuis bent gekomen, is het tijd voor uw siesta, want het zal u misschien verbazen, maar tijdens zo'n dag is slapen een heerlijke manier om tot rust te komen. Na uw middagdutje (neem hier gerust de tijd voor, middagdutjes zijn hier niet aan een tijd gebonden, u kunt het makkelijk uitrekken tot een avonddut) kunt u hetzelfde doen als in de ochtend. Af en toe kunt u een praatje maken met anderen die deze dag de zelfde missie hebben (u kunt ze herkennen aan de plaats waar ze zitten (meestal in de schaduw), hun dromerige blik en hun hangende houding), maar maak het niet te bont. Ga naar bed wanneer u zich weer moe begint te voelen. Schaamt u zich vooral niet als dat vlak na uw middagdutje is. Slaap lekker, morgen wslk weer een dag niks doen!

Als u deze les goed onder de knie heeft, kunt u ook eens proberen een dag of dagdeel niks te doen zonder dat daar aanleiding toe is. En u zult zien, het wordt steeds gemakkelijker...

Les 5

Cultuurverschillen deel 1

SFU voor Oegandezen

De dood hoort bij het leven, dat zegt men in ieder geval, ook in Nederland. Maar de Oegandezen hebben van deze uitdrukking duidelijk meer kaas gegeten (oei, een bruine boterham met oude kaas…). Zij snappen dat deze uitdrukking niet betekent dat je af en toe eens Six Feet Under kijkt en daarbij wat doden ziet, dat het niet betekent dat je eens in je leven je opa of oma aan de man met de zeis mee geeft. Nee, hier in Oeganda hoort de dood bij het leven zoals eten bij het leven hoort, en slapen. Dagelijkse kost.Als u zich in een land bevindt waarbij de gemiddelde levensverwachting rond de 47 ligt, waar 1 miljoen kinderen leven die door AIDS hun beide ouders zijn verloren en als u daarbij ook nog eens in een huis woont waar enkel jongens wonen die hun meest dierbare hebben zien sterven, dan zult u realiseren dat de dood voor sommige mensen ook echt bij het leven hoort, ook bij het leven van een kind. En dat kan schrikken zijn.

Bijvoorbeeld als u rond twaalf uur ’s nachts aan uw diner zit (rijst met bonen, voor het recept zie les 3) en een goede vriend waar u die nacht nog wat activiteiten mee gepland had komt op u af lopen. Hij zal u meedelen dat hij helaas niet de avond met u zal kunnen doorbrengen, excuses daarvoor. Uiteraard vraagt u belangstellend wat er tussen is gekomen. En u zult op de hoogte worden gebracht: een fruitplukmaatje van uw vriend, 11 jaar oud, blijkt die avond bij het plukken van jagfruit uit de boom te zijn gevallen. De dood heeft hem meegenomen. U kent de betreffende fruitplukker niet, en toch zal er een schok door u heen gaan, u zult zich raar voelen, onaangenaam, verdrietig, ook al kende u de jongen niet, maar hij was goddomme 11! U besluit mee te gaan naar de familie, alwaar de jongen ligt opgebaard, de familie waakt een nacht voor hem, de volgende ochtend dient hij begraven te worden, koelsystemen kennen ze in dit land niet (en met power-breaks die tot een week kunnen duren, zal dat ook niet echt zoden aan de spreekwoordelijke dijk zetten). In het donker loopt u over zandpaadjes, steeds verder van de bewoonde wereld. U voelt zich ongemakkelijk, u weet niet wat u moet doen, wat u moet zeggen. Voortdurend ziet u het beeld van een jongetje van 11 jaar dat onder aan een enorme boom ligt, levenloos. Ondertussen praat uw vriend honderduit, niet over zijn overleden vriendje, niet over de dood, maar over andere alledaagse dingen. Bij het huis aangekomen, ziet u veel mensen op matjes voor de deur liggen, zacht pratend houden ze de wacht. Ze huilen niet. U blijft buiten wachten (u weet ten slotte dat u als Mzungu –ook ongewild- nogal snel de aandacht op u gevestigd krijgt, zie les 2). Binnen huilt de familie, buigend om het kleine levenloze lijfje. De dag erna is de begrafenis, u vraagt hoe laat uw vriend erheen gaat. Maar hij moet naar school, en hoewel geen zin, moe, je kleren moeten wassen, een wedstrijd moeten rennen, Mzungus van het vliegveld afhalen, ruzie met een medebewoner, allemaal goede redenen zijn om lessen te verzuimen, valt zoiets alledaags als een begrafenis niet onder de categorie ‘goede redenen’. Een dag later ligt de jongen SFU en gaat het alledaagse leven gewoon weer verder, met eten, slapen en de dood.

U bevindt zich in een ander land, ver weg van uw eigen vertrouwde kikkerlandje, ver weg van het vriespunt, ver weg van de hygiënische Nederlandse omgeving. Gevolg: U wordt ziek. Zowel de temperatuur binnen als buiten uw lichaam lijken het kookpunt te evenaren. U ligt ijlend op uw bed, nadenken lukt niet meer echt, dat scheelt: u kunt zich er nu in ieder geval niet druk over maken wat u onder de lede heeft; of het een ordinair griepje is (waar u in Nederland nooit last van heeft, dus zo ordinair is het niet) of dat uw koortsaanval een meer tropische naam mag hebben zoals bijvoorbeeld Malaria.Er komt na uren baden in het zweet iemand kijken hoe u het maakt. Hij ziet u liggen, en het ziet er waarschijnlijk niet heel erg florisant uit. Hij vraagt u vrij kalm hoe het gaat, of u denkt te sterven. ‘Ja’ antwoordt u (LOL!!!1, jaha ziek of niet, uw enorme gevoel voor hoogstaande humor bent u in ieder geval nog niet kwijt…). Zijn reactie luidt als volgt: “Oke, dan blijf ik vannacht bij u”. Zijn stem klinkt akelig kalm; geen angst, geen humor, geen schok. Alledaags, als iemand sterft, moet iemand erbij zijn…

Wat leert u van deze les?Ik ben er zelf ook nog niet uit.

les 4

Moedergevoelens

Stel: u bent een vrouw van begin twintig, en hoewel u in uw omgeving steeds meer mensen bezig ziet met het produceren van nageslacht, is dat momenteel wel het laatste waar u zelf mee bezig bent. Noem het egoisme, maar u wilt graag uw eigen leven leiden, uw individuele dromen najagen, en nageslacht lijkt niet concreet bij te dragen aan die droom. Geen reden tot paniek. Die moedergevoelens komen vanzelf wel. Bijvoorbeeld als u naar een ver land vertrekt en daar in de Kibanja( het ‘weeshuis’ waar u verblijft) in aanraking komt met een klein jongetje genaamd Dyon. Dyon is een aantal maanden geleden op de wereld gezet (zowel vader als moeder kunnen niet vertellen wanneer dat precies was, maar laten we uitgaan van een maand of 20 geleden) door een man en vrouw, toen samen gelukkig genoeg om het bed te delen. Aan dat geluk komt een eind als vader moeder met zijn buurman en tevens goede vriend in bed betrapt. (De vriendschap tussen de twee heren blijft overigens wel intact doordat de buurman een stoel aan vader geeft om het goed te maken) Moeder wordt de kibanja uitgezet, Dyon mag met haar mee. Dyon wordt ziek, want moeder heeft wel andere dingen aan haar hoofd dan zorgen voor een klein kind. De opper Mzungu Jan geeft moeder geld voor medicijnen. Maar moeder besluit na lang wikken en wegen dat geld aan de ober te geven in ruil voor een fles van de plaatselijke alcoholische specialiteit. Het kind wordt uitgehongerd en met alle denkbare ziektes onder de leden afgeleverd bij vader. Deze toont zowaar twee hele dagen een goede vader te zijn. Hij neemt Dyon mee naar het ziekenhuis, geeft hem voeding en zorgt dat de ergste gezondheidsproblemen verdwijnen. Maar na die twee dagen heeft hij het eigenlijk wel gezien. Leuk zo’n baby, maar hij wil ook gewoon ‘s avonds bier kunnen drinken, ’s morgens in bed kunnen liggen om zijn kater uit te slapen en overdag rondhangen in zijn eigen videoclub. Gelukkig heeft vader een oma, een beresterke vrouw want 72, en zo lang houden de meeste het niet uit in Oeganda. Oma bewoont een van de tien kamers in de Kibanja. Op deze 10 vierkante meter woont ze niet alleen, zoals u, maar met ongeveer negen kleinkinderen en achterkleinkinderen. Allemaal kinderen waar vader en moeder op uitgekeken zijn, tijdelijk of voorgoed. Geen nood, oma vangt ze wel op. En als de kinderen oud genoeg zijn om geld in het laatje te brengen kunnen ze weer worden opgehaald, mits ze het bonnetje nog hebben dat wordt uitgereikt bij afgifte.
U zult ongeveer de eerste zijn die Dyon knuffelt, uren achter elkaar liedjes voor hem zingt (daarbij de discutabele liedjes als Moriaantje (een van mijn eigen favorieten!) niet uit de weg gaand), hem leert niet alleen maar heel chagrijnig te kijken. En zo zal Dyon de eerste zijn die uw moedergevoelens weet op te roepen en er voor zorgt dat u al snel de naam Mama Africa mee krijgt.

Vervolgens zal u voortdurend aan uw moedergevoelens herinnerd worden omdat elke Oegandees u belangstellend zal vragen hoeveel kinderen u denkt te produceren. Wilt een Oegandees u het bed in hebben, dan zal hij niet vragen : “Do you want to sleep with me?” maar: “Do you want to produce for me?”De vrouw is hier een teken van vruchtbaarheid, een vrouw die een tweeling weet te produceren, wordt gezien als de koningin, een geschenk van god. En dan wilt u toch niet achter blijven, en op z’n minst een poging wagen…

En zo kunt u weer meepraten met uw vrienden als de kinderwens weer eens besproken wordt.

(en dan nog een kleine les in eerlijkheid: dit hele stukje tekst heb ik enkel en alleen getypt om een excuus te hebben om de behoorlijk cliché nederlands-meisje-gaat-naar-afrika-foto (maar wat is ie lief!) op mijn site te kunnen zetten…)

PS aanvulling op les over beroemdheid: u kunt na deze les ook gemakkelijk oog in oog met de koning komen te staan. (zorgt u wel dat u zich een beetje kleedt voor deze gelgenheid en er niet bijloopt zolas anders; op kapotte slippertjes, vall t-shirt, vuile broek, ongewassen haar...)

Les 3

Kookles

In de les van vandaag zal ik u leren hoe u zelf een heerlijke Oegandeze maaltijd in elkaar draait. Drie gangen welteverstaan; beginnend bij een ontbijt, vervolgd door een lunch en afsluitend met een diner. Ontbijt:Benodigdheden:Per persoon 3 sneetjes wit zoet brood (u kunt hier ook gemakkelijk oud en droog brood voor gebruiken)Blue bandTheeSuikerBegin rond half acht met het bij elkaar verzamelen van de ingredienten. Vervolgens gaat u alle kamers langs op zoek naar borden en bekers. Als u deze heeft gevonden kunt u beginnen met het bereiden van het ontbijt. U smeert op elke snee brood een flinke hoeveelheid boter. Vervolgens zet u thee, waarbij u niet vergeet een flinke hoeveelheid suiker toe te voegen. Deze thee is noodzakelijk om de boterhammen in te dippen zodat uw eters ze wel krijgen doorgeslikt.U heeft nu een overheerlijk Oegandees ontbijt in elkaar gezet.
Tip: Mocht u een student zijn die volledig volgens afrikaanse gebruiken nooit op tijd bij de lessen aanwezig is, dan kunt u de droge sneetjes inpakken in een stuk krant en aan de lerares cadeau doen. Zolang u pretendeert dat het een enorm geschenk is wat u haar offert, zal zij niet durven te klagen over uw gedrag.

Lunch:Rijst met bonen
Benodigdheden:

• Rijst
• Bruine Bonen
• Water
• Tomaat
• Zout

Begin rond 9 uur met het sorteren van de bonen. Dit doet u als volgt: ga met twee personen op de grond zitten met de deksel met bonen tussen u in. Vervolgens pakt u telkens een handje bonen en kijkt per boon of er oneffenheden aanwezig zijn. Mocht dat zo zijn dan gooit u ze op de grond, mochten ze naar u inzicht goed genoeg zijn voor de lunch, dan kunt u de betreffende boon in de pan gooien. Let op: ook al doet u dit werk met twee personen: het kost een hoop tijd; houd in uw achterhoofd dat u gemiddeld voor tien mensen kookt. Tegen 11 uur zult u ongeveer klaar zijn met deze klus. U kunt nu de bonen in water op het vuur zetten. Ook hierbij moet u goed plannen: de bonen moeten ongeveer vier uur koken. Nadat de bonen gaar zijn (het is nu wslk tegen 3, 4 uur) kunt u de rijst opzetten en de tomaten aan de bonen toevoegen. Vervolgens voegt u het zout toe, u gaat wederom op zoek naar borden en ditmaal ook vorken (tip: deze worden vaak op het randje boven de deuren of ramen van de jongens verstopt) en u kunt vervolgens tegen vijf uur de lunch serveren.

Diner:Bonen met rijst

Benodigdheden:

• Bruine Bonen
• Rijst
• Water
• Tomaat
• Zout

Begin rond 5 uur met het sorteren van de bonen. Dit doet u als volgt: ga met twee personen op de grond zitten met de deksel met bonen tussen u in. Vervolgens pakt u telkens een handje bonen en kijkt per boon of er oneffenheden aanwezig zijn. Mocht dat zo zijn dan gooit u ze op de grond, mochten ze naar u inzicht goed genoeg zijn voor de lunch, dan kunt u de betreffende boon in de pan gooien. Let op: ook al doet u dit werk met twee personen: het kost een hoop tijd. Hou in uw achterhoofd dat u gemiddeld voor tien mensen kookt. Tegen 7 uur zult u ongeveer klaar zijn met deze klus. U kunt nu de bonen in water op het vuur zetten. Ook hierbij moet u goed plannen: de bonen moeten ongeveer vier uur koken. Nadat de bonen gaar zijn (het is nu wslk tegen 10, 11 uur) kunt u de rijst opzetten en de tomaten aan de bonen toevoegen. Vervolgens voegt u het zout toe, u gaat wederom op zoek naar borden en vorken en u kunt vervolgens tegen middernacht het diner serveren. (pas op voor de nightdancers; die worden rond dat tijdstip actief)

U kunt deze drie recepten 7 dagen per week herhalen. Probeer zo min mogelijk te varieren. De enige variatie die is toegestaan in de Oegandeze keuken is het vervangen van de rijst door Posho, onder sommige van u wslk beter bekend onder de naam Ugaly. Door deze variatie kunt u er zeker van zijn dat u voor minder eters hoeft te koken, want zelfs in Afrika lijden sommige mensen nog liever honger dan dat ze deze ‘maismeuk’ naar binnen moeten werken.

Eet smakelijk
Kulya Bulungi

Les 2

Hoe word ik beroemd?In deze les zal ik u leren hoe u beroemd wordt. Hoe u ervoor kunt zorgen dat u een gratis prive paringdans voorgeschoteld krijgt van de beste dansers des lands. Hoe u het voor elkaar krijgt dat bij een theaterstuk van hoog niveau waarbij u als publiek aanwezig bent, alle aandacht naar u gaat. Na deze les bent u ook in staat om uzelf het middelunt te maken van een begrafenis waar u toevallig langskomt. Zelfs als u de overledene of nabestaanden niet kent, zult u de grote attractie zijn, de nabestaande zullen u een handje komen geven in plaats van dat u hen moet condoleren. U zult na deze les verbaasd zijn over hoeveel mensen uw naam kennen, ook mensen die u nooit gezien heeft, zullen voortdurend naar u roepen: ‘Eefie’ (mocht dat op uw naam lijken, anders roepen ze natuurlijk iets anders). Meteen zult u helaas ook met de nadelen van de roem in aanraking komen; de meeste mensen die u al roepend aanspreken, zullen het gesprek vervolgen met: “give me a beer”. Omdat u nu beroemd bent, zullen ze er niet please bij zeggen of zo, het hoort ten slotte bij uw roem. Maar laat u niet afschrikken hierdoor. Het grootste voordeel van de roem heb ik u nog niet eens verteld. U zult werkelijkwaar na deze les in staat zijn om op een nationale feestdag het hele leger tot uw beschikking te hebben. Ze zullen allemaal over elkaar heen rollen om u te kunnen aanraken, om in dienst van u te staan. Ze zullen u eren, uw hand schudden, uw telefoonnummer vragen (hetgeen u uiteraard weigert aangezien beroemdheden nooit hun telefoonnummer weggeven). Oke, genoeg over de resultaten van de les, ik zal u nu vertellen hoe u bovenstaande bereikt. Helaas is het niet voor iedereen geschikt. U moet namelijk het geluk hebben om als Mzungu (blanke) geboren te zijn. Vervolgens is het eigenlijk een fluitje van een cent; u pakt het vliegtuig richting Entebbe en stapt daar uit; u zult zien: het werkt!

Les 1

Mijn god, ik wil er al mijn geld op inzetten dat ik de leider ben van de aller aller aller tofste, coolste, relaxte filmschool ter wereld. Wilt u ook zo’n toffe filmschool opzetten? Hier zijn de ingredienten:

• een land waarin je je bijzonder prettig voelt, liefst aan de andere kant van de wereld, u weet wel, waar het 12 maanden per jaar zomer is…. (een land waarin u u vanaf dag 1 ongeveer even thuis voelt als in uw geboorteland vergroot de kans op een toffe filmschool
• een stuk of tien nieuwsgierige en (veelal) gemotiveerde negeroide jongens (ik hoop dat u begrijpt dat ik vanaf nu het politiek-correcte taalgebruik laat voor wat het is, en voortaan rustig spreek over negers)
• een door de jongens zelf in elkaar getimmerd schoolbord,
• vier bankjes, liefst zo eenvoudig mogelijk
• een binnenplaats, voor het plaatje het liefst met veel zon, maar voor de docent het liefst met een hoop schaduw
• een hoop vragen (ik doe wat suggesties: ‘teacher, when they make a pornmovie, is there a camera-man or do they leave the fucking people alone?’ ‘teacher, if we want to use music, can we put it under it afterwarts?’ ‘yes, you can!’ ‘Oh, woooow, so that’s just like the Titanic???’ ‘why do we have to make a movie which takes one minute, all movies are about two hours…’)
• onverwachte onduidelijkheden (ik zal wederom een suggestie geven; je studenten blijken bijvoorbeeld niet het verschil te zien tussen fictie en non-fictie, hier kun je dan uren over praten, dan geef je een opdracht een non-fictie filmje te maken en komt elke groep alsnog met een fictie filmpje aan…hierna kunt u de woorden fiction en non-fiction als een gimmick gebruiken, als u een neger verdenkt van een leugentje, al dan niet om bestwil, kunt u voortaan vriendelijk vragen of het om fiction of non-fiction gaat…)
• om het echt de bijzonderste filmschool te laten zijn, is het toch ook wel noodzakelijk dat de docenten mzungus zijn
• een goede naam voor de school (suggestie is bijvoorbeeld ‘the nightdancer filmschool’ waar uiteindelijk Nightdancer Filmproductions uit zal ontstaan. Het beste is het als de naam niet uit de lucht komt vallen maar iets vertelt over iets wat de studenten nogal bezighoudt. (bijvoorbeeld de angst om ‘s nachts door Nightdancers (geesten) te worden aangevallen. U moet wel goed luisteren naar waar u studenten zich druk over maken. Maar soms is het ook heel eenvoudig, als bijvoorbeeld vijf minuten na de start van de cursus de vraag al rijst of je met zo’n camera nou wel of niet nightdancers zou kunnen vastleggen…))

Mocht ik nog dingen vergeten, dan hoort u het van mij. Succes!