Dag 1:
Op de verwarming liggen tig papieren zakdoekjes. Het is overdag. Baker ligt in bed, onder de dekens, vier dekens. Met truien aan, drie over elkaar. En een muts op. Nano rent heen en weer met de warm geworden papieren zakdoekjes, om papa op te warmen.
Dag 2:
Baker wast af. Ik zet het droogrek neer. Baker kijkt verbaasd en een tikkie geërgerd waarom ik dat ding precies op dit moment precies op dé plek waar hij de afwas wilde zetten, neerzet. Vervolgens puzzelt ie net zo lang tot hij alle kopjes en borden naast het droogrek op het aanrecht kwijt kan. Het droogrek heb ik toen maar weer weggehaald.
Dag 5:
Toen ik voor het eerst naar Oeganda ging, vroeg een Oegandees aan mij: 'Are you from Almere?' Dat is weer eens een andere vraag dan 'Do you want to produce for me?', dus mijn aandacht had ie. Op school blijken klassen vol Oegandese kindjes erin gestampt te krijgen hoe wij Nederlanders land hebben ingepikt van de zee, hoe wij de baas over de natuur spelen.
En dus wilde Baker naar de afsluitdijk. Het regende die dag, zoals het de eerste week ongeveer elke dag deed. Bij het monument stapten we uit. Het woei, het was koud. En Baker sprak: 'We Africans are lucky. We can be poor, but at least we have a normal and nice climate', om even later hoofdschuddend te zeggen: 'It feels like I'm in a fridge'.
Dag 7:
'He??? Waarom vertrekt die trein terwijl hij nog half leeg is?'
(volgens zijn paspoort is baker op 25 mei jarig. een kaartje op je verjaardag krijgen, kent ie natuurlijk niet (hij kijkt uberhaubt met grote ogen naar wat er allemaal in de brievenbus (ook onbekend begrip) wordt gegooid de hele dag. Pakken vol folders, post, kranten....). Dus als je je steentje bij wil dragen aan zijn mini inburgering....)
