Non Fictie/Fictie

woensdag 16 februari 2005

les 4

Moedergevoelens

Stel: u bent een vrouw van begin twintig, en hoewel u in uw omgeving steeds meer mensen bezig ziet met het produceren van nageslacht, is dat momenteel wel het laatste waar u zelf mee bezig bent. Noem het egoisme, maar u wilt graag uw eigen leven leiden, uw individuele dromen najagen, en nageslacht lijkt niet concreet bij te dragen aan die droom. Geen reden tot paniek. Die moedergevoelens komen vanzelf wel. Bijvoorbeeld als u naar een ver land vertrekt en daar in de Kibanja( het ‘weeshuis’ waar u verblijft) in aanraking komt met een klein jongetje genaamd Dyon. Dyon is een aantal maanden geleden op de wereld gezet (zowel vader als moeder kunnen niet vertellen wanneer dat precies was, maar laten we uitgaan van een maand of 20 geleden) door een man en vrouw, toen samen gelukkig genoeg om het bed te delen. Aan dat geluk komt een eind als vader moeder met zijn buurman en tevens goede vriend in bed betrapt. (De vriendschap tussen de twee heren blijft overigens wel intact doordat de buurman een stoel aan vader geeft om het goed te maken) Moeder wordt de kibanja uitgezet, Dyon mag met haar mee. Dyon wordt ziek, want moeder heeft wel andere dingen aan haar hoofd dan zorgen voor een klein kind. De opper Mzungu Jan geeft moeder geld voor medicijnen. Maar moeder besluit na lang wikken en wegen dat geld aan de ober te geven in ruil voor een fles van de plaatselijke alcoholische specialiteit. Het kind wordt uitgehongerd en met alle denkbare ziektes onder de leden afgeleverd bij vader. Deze toont zowaar twee hele dagen een goede vader te zijn. Hij neemt Dyon mee naar het ziekenhuis, geeft hem voeding en zorgt dat de ergste gezondheidsproblemen verdwijnen. Maar na die twee dagen heeft hij het eigenlijk wel gezien. Leuk zo’n baby, maar hij wil ook gewoon ‘s avonds bier kunnen drinken, ’s morgens in bed kunnen liggen om zijn kater uit te slapen en overdag rondhangen in zijn eigen videoclub. Gelukkig heeft vader een oma, een beresterke vrouw want 72, en zo lang houden de meeste het niet uit in Oeganda. Oma bewoont een van de tien kamers in de Kibanja. Op deze 10 vierkante meter woont ze niet alleen, zoals u, maar met ongeveer negen kleinkinderen en achterkleinkinderen. Allemaal kinderen waar vader en moeder op uitgekeken zijn, tijdelijk of voorgoed. Geen nood, oma vangt ze wel op. En als de kinderen oud genoeg zijn om geld in het laatje te brengen kunnen ze weer worden opgehaald, mits ze het bonnetje nog hebben dat wordt uitgereikt bij afgifte.
U zult ongeveer de eerste zijn die Dyon knuffelt, uren achter elkaar liedjes voor hem zingt (daarbij de discutabele liedjes als Moriaantje (een van mijn eigen favorieten!) niet uit de weg gaand), hem leert niet alleen maar heel chagrijnig te kijken. En zo zal Dyon de eerste zijn die uw moedergevoelens weet op te roepen en er voor zorgt dat u al snel de naam Mama Africa mee krijgt.

Vervolgens zal u voortdurend aan uw moedergevoelens herinnerd worden omdat elke Oegandees u belangstellend zal vragen hoeveel kinderen u denkt te produceren. Wilt een Oegandees u het bed in hebben, dan zal hij niet vragen : “Do you want to sleep with me?” maar: “Do you want to produce for me?”De vrouw is hier een teken van vruchtbaarheid, een vrouw die een tweeling weet te produceren, wordt gezien als de koningin, een geschenk van god. En dan wilt u toch niet achter blijven, en op z’n minst een poging wagen…

En zo kunt u weer meepraten met uw vrienden als de kinderwens weer eens besproken wordt.

(en dan nog een kleine les in eerlijkheid: dit hele stukje tekst heb ik enkel en alleen getypt om een excuus te hebben om de behoorlijk cliché nederlands-meisje-gaat-naar-afrika-foto (maar wat is ie lief!) op mijn site te kunnen zetten…)

PS aanvulling op les over beroemdheid: u kunt na deze les ook gemakkelijk oog in oog met de koning komen te staan. (zorgt u wel dat u zich een beetje kleedt voor deze gelgenheid en er niet bijloopt zolas anders; op kapotte slippertjes, vall t-shirt, vuile broek, ongewassen haar...)

zaterdag 12 februari 2005

Les 3

Kookles

In de les van vandaag zal ik u leren hoe u zelf een heerlijke Oegandeze maaltijd in elkaar draait. Drie gangen welteverstaan; beginnend bij een ontbijt, vervolgd door een lunch en afsluitend met een diner. Ontbijt:Benodigdheden:Per persoon 3 sneetjes wit zoet brood (u kunt hier ook gemakkelijk oud en droog brood voor gebruiken)Blue bandTheeSuikerBegin rond half acht met het bij elkaar verzamelen van de ingredienten. Vervolgens gaat u alle kamers langs op zoek naar borden en bekers. Als u deze heeft gevonden kunt u beginnen met het bereiden van het ontbijt. U smeert op elke snee brood een flinke hoeveelheid boter. Vervolgens zet u thee, waarbij u niet vergeet een flinke hoeveelheid suiker toe te voegen. Deze thee is noodzakelijk om de boterhammen in te dippen zodat uw eters ze wel krijgen doorgeslikt.U heeft nu een overheerlijk Oegandees ontbijt in elkaar gezet.
Tip: Mocht u een student zijn die volledig volgens afrikaanse gebruiken nooit op tijd bij de lessen aanwezig is, dan kunt u de droge sneetjes inpakken in een stuk krant en aan de lerares cadeau doen. Zolang u pretendeert dat het een enorm geschenk is wat u haar offert, zal zij niet durven te klagen over uw gedrag.

Lunch:Rijst met bonen
Benodigdheden:
  • Rijst
  • Bruine Bonen
  • Water
  • Tomaat
  • Zout

Begin rond 9 uur met het sorteren van de bonen. Dit doet u als volgt: ga met twee personen op de grond zitten met de deksel met bonen tussen u in. Vervolgens pakt u telkens een handje bonen en kijkt per boon of er oneffenheden aanwezig zijn. Mocht dat zo zijn dan gooit u ze op de grond, mochten ze naar u inzicht goed genoeg zijn voor de lunch, dan kunt u de betreffende boon in de pan gooien. Let op: ook al doet u dit werk met twee personen: het kost een hoop tijd; houd in uw achterhoofd dat u gemiddeld voor tien mensen kookt. Tegen 11 uur zult u ongeveer klaar zijn met deze klus. U kunt nu de bonen in water op het vuur zetten. Ook hierbij moet u goed plannen: de bonen moeten ongeveer vier uur koken. Nadat de bonen gaar zijn (het is nu wslk tegen 3, 4 uur) kunt u de rijst opzetten en de tomaten aan de bonen toevoegen. Vervolgens voegt u het zout toe, u gaat wederom op zoek naar borden en ditmaal ook vorken (tip: deze worden vaak op het randje boven de deuren of ramen van de jongens verstopt) en u kunt vervolgens tegen vijf uur de lunch serveren.

Diner:Bonen met rijst

Benodigdheden:

  • Bruine Bonen
  • Rijst
  • Water
  • Tomaat
  • Zout

Begin rond 5 uur met het sorteren van de bonen. Dit doet u als volgt: ga met twee personen op de grond zitten met de deksel met bonen tussen u in. Vervolgens pakt u telkens een handje bonen en kijkt per boon of er oneffenheden aanwezig zijn. Mocht dat zo zijn dan gooit u ze op de grond, mochten ze naar u inzicht goed genoeg zijn voor de lunch, dan kunt u de betreffende boon in de pan gooien. Let op: ook al doet u dit werk met twee personen: het kost een hoop tijd. Hou in uw achterhoofd dat u gemiddeld voor tien mensen kookt. Tegen 7 uur zult u ongeveer klaar zijn met deze klus. U kunt nu de bonen in water op het vuur zetten. Ook hierbij moet u goed plannen: de bonen moeten ongeveer vier uur koken. Nadat de bonen gaar zijn (het is nu wslk tegen 10, 11 uur) kunt u de rijst opzetten en de tomaten aan de bonen toevoegen. Vervolgens voegt u het zout toe, u gaat wederom op zoek naar borden en vorken en u kunt vervolgens tegen middernacht het diner serveren. (pas op voor de nightdancers; die worden rond dat tijdstip actief)

U kunt deze drie recepten 7 dagen per week herhalen. Probeer zo min mogelijk te varieren. De enige variatie die is toegestaan in de Oegandeze keuken is het vervangen van de rijst door Posho, onder sommige van u wslk beter bekend onder de naam Ugaly. Door deze variatie kunt u er zeker van zijn dat u voor minder eters hoeft te koken, want zelfs in Afrika lijden sommige mensen nog liever honger dan dat ze deze ‘maismeuk’ naar binnen moeten werken.


Eet smakelijk
Kulya Bulungi

vrijdag 4 februari 2005

Les 2

Hoe word ik beroemd?In deze les zal ik u leren hoe u beroemd wordt. Hoe u ervoor kunt zorgen dat u een gratis prive paringdans voorgeschoteld krijgt van de beste dansers des lands. Hoe u het voor elkaar krijgt dat bij een theaterstuk van hoog niveau waarbij u als publiek aanwezig bent, alle aandacht naar u gaat. Na deze les bent u ook in staat om uzelf het middelunt te maken van een begrafenis waar u toevallig langskomt. Zelfs als u de overledene of nabestaanden niet kent, zult u de grote attractie zijn, de nabestaande zullen u een handje komen geven in plaats van dat u hen moet condoleren. U zult na deze les verbaasd zijn over hoeveel mensen uw naam kennen, ook mensen die u nooit gezien heeft, zullen voortdurend naar u roepen: ‘Eefie’ (mocht dat op uw naam lijken, anders roepen ze natuurlijk iets anders). Meteen zult u helaas ook met de nadelen van de roem in aanraking komen; de meeste mensen die u al roepend aanspreken, zullen het gesprek vervolgen met: “give me a beer”. Omdat u nu beroemd bent, zullen ze er niet please bij zeggen of zo, het hoort ten slotte bij uw roem. Maar laat u niet afschrikken hierdoor. Het grootste voordeel van de roem heb ik u nog niet eens verteld. U zult werkelijkwaar na deze les in staat zijn om op een nationale feestdag het hele leger tot uw beschikking te hebben. Ze zullen allemaal over elkaar heen rollen om u te kunnen aanraken, om in dienst van u te staan. Ze zullen u eren, uw hand schudden, uw telefoonnummer vragen (hetgeen u uiteraard weigert aangezien beroemdheden nooit hun telefoonnummer weggeven). Oke, genoeg over de resultaten van de les, ik zal u nu vertellen hoe u bovenstaande bereikt. Helaas is het niet voor iedereen geschikt. U moet namelijk het geluk hebben om als Mzungu (blanke) geboren te zijn. Vervolgens is het eigenlijk een fluitje van een cent; u pakt het vliegtuig richting Entebbe en stapt daar uit; u zult zien: het werkt!