En dus antwoordde ik de afgelopen jaren, naar waarheid, als ik een opmerking kreeg over hoe knap/zwaar het wel niet zou moeten zijn voor mij als alleenstaande moeder, dat het maar net is wat je gewend bent. Mijn gezinnetje is gebouwd als één-motorige machine. Die andere motor mis ik dus helemaal niet. Toen ik een tweede kreeg, voelde het nog steeds zo. De motor moest wel iets harder werken om de boel draaiende te houden, maar het voelde niet als een gemis van een tweede motor.
Eind augustus waren we opeens een 'standaard' gezinnetje, met een vader, een moeder, een zoon en een dochter. En eerlijk is eerlijk; in de eerste week werd me eigenlijk juist duidelijk wat de voordelen van zo'n één-motorige machine zijn. Want wat een gekke gewaarwording dat een nachtvoeding psychisch veel zwaarder aanvoelt als er op het moment dat jij je kind weer aan de borst legt, naast je iemand gewoon zich nog eens lekker omdraait. En wat een gedoe dat je over alles moet overleggen.
Maar na twee maanden ben ik stiekem toch best wel een beetje gewend geraakt aan die hulpmotor die we hier in huis hebben. Wat een luxe leven zeg als je het met z'n tweeen doet! Wat een vrijheid om gewoon snel even naar de winkel te kunnen als je de boter vergeten bent. En dat je dan dus niet kind1 uit zijn knikkerbaanspel hoeft te sleuren, en kind2 op de rug hoeft te binden. Wat een feest om gewoon 's avonds in m'n eentje op de autoweg te kunnen scheuren om ergens een marktplaats-koopje op te halen. Wat lekker om een cursus te zien die je wilt volgen, en die ook zonder gedoe met oppas en zo kunt volgen. En fijn om in een zwembad niet de hele tijd het idee te hebben dat je anderen moet belasten door op één van je kinderen te passen terwijl jij met de andere bezig bent, maar gewoon overleggen wie nu welk van ónze kinderen onder z'n hoede neemt. Ooh en even de stad in om gewoon in wat winkels rond te hangen zonder kind aan lichaam en kind dat zeurt dat ie nu wel gewoon terug wil naar zijn knikkerbaan.
Nog 1,5 week, dan zijn we weer gewoon een één-motorig gezinnetje. Dan is het weer Nano, Zoë-padowië en ik, in plaats van wíj, en ónze Big Boss en First Lady a.k.a. the Queen of the Night.
En dat wordt best wel even slikken.
