Toch grappig, zo'n zwangerschap. Er is een lange lijst met allemaal klachten waar je lijf en je leden uit kunnen kiezen, en je moet maar zien waar ze mee aankomen. Ik mag over de eerste helft van mijn zwangerschap toch niet klagen, wat dat betreft.
Oke, beetje jammer dat ook nu de moeheid de hele zwangerschap lijkt aan te houden, en dat overgeven was natuurlijk ook niet alles. En och ja, zonde dat ik niet zo stralend van humeur ben als bij de vorige zwangerschap maar dat ik juist mijn best moet doen om niet voortdurend eruit te floepen hoe vreselijk chagrijnig ik ben. Maar verder mag ik oprecht niet klagen.
Zo is momenteel de meest overheersende zwangerschapskwaal eigenlijk een die best wel wat lol oplevert. Hij staat in de lijst onder de B van Bonen. En nee hoor, het is geen manie die mij er toe dwingt midden in de nacht witte bonen in tomatensaus klaar te maken. Het is meer het feit dat ik voortdurend In de Bonen ben. Niet zo handig als je op het gebied van ordelijkheid (zowel in hoofd als in huis, bureau, werk) sowieso niet heel veel reserves hebt...
Zo gebeurt het me tegenwoordig regelmatig dat ik op mijn werk wil beginnen aan een lijst, en ik er keer op keer tot mijn grote verbazing achter kom dat ik die lijst blijkbaar vijf minuten daarvoor al heb afgewerkt.
Nano is er al bijna aan gewend dat ik zonder ook maar iets door te hebben zo drie keer op rij aan hem kan vragen of ie zijn slaapzak al in zijn luizenzak heeft gedaan op school. ('huh? Maar ik heb toch helemaal geen slaapzak bij me' 'ow, ja jas, dan, hoe moet ik nou weten hoe zo'n ding heet....')
Moet ik 's morgens zijn lunch voor school klaarmaken, dan gaat er zonder pardon een laagje siroop in de broodtrommel in plaats van in de beker.
Als er op de markt iemand achter me aan rent om te vertellen dat ik de kilo kaas die ik net gekocht heb, bij de kraam heb laten liggen, kijk ik niet eens meer verbaasd op.
En tijdens het avondeten gooi ik zonder een krimp te geven de sla in de koekenpan in plaats van de aardappeltjes.
Nu maar hopen dat Bureau Jeugdzorg niet meeleest en beslist dat het onverantwoord is dat ik met deze kwaal zorg draag over die lieve zoon van me...
