Soms maakt hij iets waar Nano zo enthousiast over wordt, dat hij hem écht onthoudt, en dan blijft het niet bij fantaseren alleen, dan komt er ook echt een dag dat we in de schoenen van Rudolph kruipen en zijn baksels namaken. De eerste keer dat we dat deden, was het een bijzonder ingewikkelde reerugcake. Vier verschillende soorten beslag en foefjes en toefjes en tierelantijntjes. Hij mislukte niet, was prima te eten, maar smaakte eigenlijk hetzelfde als een ordinaire cake gemaakt van bloem, boter, eieren en suiker.
Voor zijn verjaardag wilde hij een Fruitsavarin., geen twijfel over mogelijk, dat moest hem worden. Om logistieke redenen heb ik de savarin (want de jarige job noemde het nooit een taart, altijd een fruitsavarin, net zoals Rudolph) in mijn eentje gemaakt.
Ik weet niet of het mis ging toen ik de deeghaken gebruikte in plaats van de kloppertjes, of dat ik gewoon meer een kook-mens ben dan een bakmens, maar de savarin ging volledig de mist in. Ik voelde me nogal schuldig, het was natuurlijk jammer van de kosten, van het werk dat erin had gezeten, maar nog heel veel jammerder voor die kinderen die op het feestje op een lekkere taart hadden gehoopt, maar een hard blok baksteen gepresenteerd kregen. En nog veel erger was het voor mijn 7 jarige zoon, die zich al zolang had verheugd op de Savarin die zijn moeder voor hem zou maken op zijn verjaardag, maar waar hij met veel moeite slechts een hapje van weggewerkt kreeg.
Ik had gefaald als moeder en durfde toen het feestje was afgelopen en ik met de jarige job het festijn evalueerde op de bank,het onderwerp 'taart' eigenlijk niet aan te snijden, bang voor het pijnlijke gesprek dat zou volgen. Maar plots zei hij zelf: 'die rudolph he, die kan volgens mij helemaal niet zulke lekkere taarten maken als dat het op tv altijd uitziet!'
Ha, want hij gelooft in mij!
