Non Fictie/Fictie

zondag 5 november 2017

De toren van Bologna

Één ding kon je niet ontgaan als je die bewuste zondag de tourist office van Bologna binnenstapte: de a4jes die overal opgehangen waren. Ze waren met velen; wel tien stuks op de deur alleen al. Maar ook over de rekken met folders, op de tafel waarop de plattengrond van de stad geplakt was, op elke desk. Ze hingen werkelijk schots en scheef, waaruit je enkel kon concluderen dat ze met toenemende boosheid waren opgehangen. De plakband om elk a4tje op te hangen moet met een enorme aggressie telkens van de rol zijn afgebeten. Als een woeste leeuw moet iemand door de kleine ruimte zijn gesjeesd om de boodschap zo duidelijk mogelijk over te brengen op al die toeristen. DE TOREN WAS GESLOTEN DOOR TECHNISCHE PROBLEMEN, EN NEEEEE (!!!!!!!!) ZE WISTEN NIET (NIET) TOT WANNEER DEZE GESLOTEN ZOU BLIJVEN.

Ze moeten afschuwelijke uren hebben meegemaakt toen die briefjes er nog niet hingen en al die mensen hen maar bleven vragen wanneer de toren dan allicht weer open ging. Ja dat moet een ware nachtmerrie zijn geweest die hen uiteindelijk ertoe gedreven heeft om hun bureau op deze manier toe te takelen. Een andere oplossing was niet meer mogelijk. Ze móésten iets doen, en dit was het enige wat hun nog zou kunnen redden uit deze hel zonder dat ze de deuren echt zouden moeten sluiten.

Nano en ik hadden geluk. We kwamen niet naar de Tourist Office voor de toren, al wilden voornamelijk Nano die wel heel graag beklimmen tijdens ons verblijf. Nee we wilden graag informatie over de vertrekplek van de bus richting de katherdraal van San Luca, die op een heuvel buiten de stad lag. Ik moest een nummertje trekken om een dame aan de desk te spreken te krijgen. Daarvoor moest ik eerst een woest geplakt a4tje optillen, anders kon ik niet bij de knop. DE TOREN WAS GESLOTEN EN ZE WISTEN NIET TOT WANNEER DEZE GESLOTEN ZOU BLIJVEN!! Ja, ja. Mijn nummer verscheen vrijwel direct op het scherm. Omringd door 2 a4tjes. Ik liep met nano naar desk 4. De vrouw keek nors. Ik denk niet dat ze van toeristen hield. Ik probeerde te vragen over de bus, maar voor ik het besefte had ik haar gevraagd of ze wist wanneer de toren weer open ging. Oeps.

En toen ging alles heel snel. Stoom kwam uit haar oren, en ook uit haar andere lichaamsopeningen, terwijl ze als vanzelf rechtovereind gelanceerd werd. De toerisme-dame hing nu met haar bovenlijf óver de desk heen, angstaanjagend dicht bij ons. Haar handen graaiden naar beneden. Ze trok met een straffe beweging het a4tje dat voor op haar desk zat los. Toen schoot haar lichaam weer terug naar achter. Ergens halverwege bleef ze hangen, met haar buik steunend tegen haar desk. Het a4tje plantte ze met een flinke knal tussen ons in. Haar hand wees krachtig naar de onderste regel op het a4tje. Als een dictator bulderde ze staccato: WE - WETEN- NIET - TOT - WANNEER - en ze zette nog een tandje bij - DE - TOREN - GESLOTEN -BLIJFT. Ik weet niet of ik het me verbeeldde, maar het leek alsof ze daarna uitpuffend haar bovenlijf op de desk liet vallen. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd. Nano en ik hadden intussen een stapje naar achteren gedaan, voor de zekerheid.  'Ok,' zei ik droogjes. 'De bus naar San Luca, waar kan ik die dan vinden?' Ze keek ons niet meer aan. Ik weet niet of ze uberhaubt nog in staat was iemand ooit nog aan te kijken. Ik schatte in dat  ik een totaal lege blik had aangetroffen, áls onze blikken elkaar wel nog hadden gekruist. Ze haalde hoorbaar een aantal keer diep adem door haar neus. Terwijl ze in het niks staarde, perste ze haar lippen samen. Er siste iets tussen haar lippen door. 'Buiten' denk ik dat ze met een omweg onze kant op slingerde, alsof wij in de veronderstelling waren geweest dat de bus dit gezellige toeristenbureau binnen zou rijden. Het leek ons het beste naar buiten te lopen, op mijn telefoon kon ik vast de opstapplek van de bus wel vinden. Ik keek nog één keer om en zag de dame in totaal destuctieve staat achter haar desk hangen. Ik hoop dat niemand haar de dag erna verteld heeft dat de 97,6 meter hoge toren weer beklimbaar was...
de tourist-office gezien vanaf de top van de toren, met op de berg op de achtergrond San Luca



(dit is zomaar een losse tussendoor blog, los van de cursus Creatief Schrijven)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten