Non Fictie/Fictie

dinsdag 3 maart 2009

wat bezielt hem?



Mijn zoon bevindt zich op de evenaar. En mijn zoon heeft het koud. Koude handen, koude armen, koude voeten, koude benen. In de zwetende hitte vragen om een lange broek, want 'het is zo koooouuuud'. Tussen twee zwetende ouders in vragen om een dekentje, want 'ik heb het zo kooouuuud'. In een snikhete auto vragen of het raampje dicht mag, want 'anders is het zo frissssssssss'. Sokken aanwillen want 'anders worden mijn voeten kouuuuuudddddd'. En pal in de zon dus een jas aanwillen, omdat ie het anders misschien koud krijgt. Tja.

3 opmerkingen:

  1. lieve eef, nano, marike en hendrik,

    dit is een raadsel?een spelletje? wat kan ik er mee winnen?
    wat heeft hij in de hand, in het hoofd, in gedachten? Dit is wat ik zie: hij staat op een stenig zandpad voor een huis? een schooltje? hij heeft slippers aan, die te groot lijken. hij heeft xbenen, hij heeft iets in zijn hand, maar het is niet zichtbaar wat het is. Een steen die hij heeft opgeraapt? een diertje, een kever, spin, slang? hij kijkt er erg peinzend en nadenkend bij. Niet bang, ik weet niet zeker of hij er een beetje vies van is, het is wel interessant. Ik denk dat het iets is, dat hij niet kent. Hij heeft een jasje aan, is het niet zo warm? de zon staat laag, een erg lange schaduw. Eerder ochtend licht dan avondlicht. Is hij net wakker?, droomt hij nog een beetje na? heeft hij zijn ontbijt in handen? een niet zo aantrekkelijk stukje brood? Zou ik dit nou wel eten, of wacht ik tot we weer in hilversum zijn?
    Ik geef het op, ik weet het niet.
    Dus kom maar op met je verhaal, en doe er ook nog wat meer foto's bij!!!
    liefs Dorine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha! Eindelijk heb ik een manier gevonden om vanuit dit godvergeten land de link naar je explosies aan de praat te krijgen. Maf idee; jullie in Oeganda, wij in Suriname. Het eten hier in Paramaribo is goed, maar in het binnenland had ik na 2 dagen al genoeg van de rijst met bittere groente en te zoute vis (met dikke graten). We hebben de eerste week behoorlijk ziek rondgelopen, maar eerst in ontkenning uiteraard. Na een week gaf ik toe dat ik toch echt een stevige voorhoofdsholte-ontsteking had die niet vanzelf weg zou gaan. Resultaat; ziekenhuis, vage javaanse dokter, zaligmakende antibiotica.
    Midas doet het trouwens uitstekend hier; steelt de show bij iedereen, ze pakken hem zo uit zijn kar en lopen met hem de hele winkel door. Wel jammer dat iedereen zegt; ooooh, wat een leuk meisje! Maar goed.
    Leuk verhaal; Er zou hier een optreden zijn van Toni Braxton (bekende amerikaanse R&B zangeres), dure kaartjes, afgelopen vrijdag was het concert, blijkt na 2 nummers dat het een lookalike was, een nepperd. Publiek boos, de organisatie niet meer te vinden voor commentaar. Prachtig toch.

    Liefs vanuit het hete Suriname.

    Paul/Charlott/Midas

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi eefju, ja dat is een apart verhaal: het enige wat ik kan aanvullen= dat een koud lichaam en meestal eerst de extremiteiten betekent dat je je 'terugtrekt' innerlijk. Uit je lijf een beetje meer naar je innerlijk en je lijf wat loslaat: dat kan een behoefte op het moment zijn, vermoeidheid< waardoor ook virussen en bacterien de kans krijgen< een continue reactie op de omgeving...? enfin bij jouw mannetje is het mogelijk zijn hollandse genen die de aandacht vragen in het Afrikaanse land, waar die genen dominant en thuis zijn......? geniet samen en wannner ben je terug? groet Mieke SR

    BeantwoordenVerwijderen