les 4

Moedergevoelens

Stel: u bent een vrouw van begin twintig, en hoewel u in uw omgeving steeds meer mensen bezig ziet met het produceren van nageslacht, is dat momenteel wel het laatste waar u zelf mee bezig bent. Noem het egoisme, maar u wilt graag uw eigen leven leiden, uw individuele dromen najagen, en nageslacht lijkt niet concreet bij te dragen aan die droom. Geen reden tot paniek. Die moedergevoelens komen vanzelf wel. Bijvoorbeeld als u naar een ver land vertrekt en daar in de Kibanja( het ‘weeshuis’ waar u verblijft) in aanraking komt met een klein jongetje genaamd Dyon. Dyon is een aantal maanden geleden op de wereld gezet (zowel vader als moeder kunnen niet vertellen wanneer dat precies was, maar laten we uitgaan van een maand of 20 geleden) door een man en vrouw, toen samen gelukkig genoeg om het bed te delen. Aan dat geluk komt een eind als vader moeder met zijn buurman en tevens goede vriend in bed betrapt. (De vriendschap tussen de twee heren blijft overigens wel intact doordat de buurman een stoel aan vader geeft om het goed te maken) Moeder wordt de kibanja uitgezet, Dyon mag met haar mee. Dyon wordt ziek, want moeder heeft wel andere dingen aan haar hoofd dan zorgen voor een klein kind. De opper Mzungu Jan geeft moeder geld voor medicijnen. Maar moeder besluit na lang wikken en wegen dat geld aan de ober te geven in ruil voor een fles van de plaatselijke alcoholische specialiteit. Het kind wordt uitgehongerd en met alle denkbare ziektes onder de leden afgeleverd bij vader. Deze toont zowaar twee hele dagen een goede vader te zijn. Hij neemt Dyon mee naar het ziekenhuis, geeft hem voeding en zorgt dat de ergste gezondheidsproblemen verdwijnen. Maar na die twee dagen heeft hij het eigenlijk wel gezien. Leuk zo’n baby, maar hij wil ook gewoon ‘s avonds bier kunnen drinken, ’s morgens in bed kunnen liggen om zijn kater uit te slapen en overdag rondhangen in zijn eigen videoclub. Gelukkig heeft vader een oma, een beresterke vrouw want 72, en zo lang houden de meeste het niet uit in Oeganda. Oma bewoont een van de tien kamers in de Kibanja. Op deze 10 vierkante meter woont ze niet alleen, zoals u, maar met ongeveer negen kleinkinderen en achterkleinkinderen. Allemaal kinderen waar vader en moeder op uitgekeken zijn, tijdelijk of voorgoed. Geen nood, oma vangt ze wel op. En als de kinderen oud genoeg zijn om geld in het laatje te brengen kunnen ze weer worden opgehaald, mits ze het bonnetje nog hebben dat wordt uitgereikt bij afgifte.
U zult ongeveer de eerste zijn die Dyon knuffelt, uren achter elkaar liedjes voor hem zingt (daarbij de discutabele liedjes als Moriaantje (een van mijn eigen favorieten!) niet uit de weg gaand), hem leert niet alleen maar heel chagrijnig te kijken. En zo zal Dyon de eerste zijn die uw moedergevoelens weet op te roepen en er voor zorgt dat u al snel de naam Mama Africa mee krijgt.

Vervolgens zal u voortdurend aan uw moedergevoelens herinnerd worden omdat elke Oegandees u belangstellend zal vragen hoeveel kinderen u denkt te produceren. Wilt een Oegandees u het bed in hebben, dan zal hij niet vragen : “Do you want to sleep with me?” maar: “Do you want to produce for me?”De vrouw is hier een teken van vruchtbaarheid, een vrouw die een tweeling weet te produceren, wordt gezien als de koningin, een geschenk van god. En dan wilt u toch niet achter blijven, en op z’n minst een poging wagen…

En zo kunt u weer meepraten met uw vrienden als de kinderwens weer eens besproken wordt.

(en dan nog een kleine les in eerlijkheid: dit hele stukje tekst heb ik enkel en alleen getypt om een excuus te hebben om de behoorlijk cliché nederlands-meisje-gaat-naar-afrika-foto (maar wat is ie lief!) op mijn site te kunnen zetten…)

PS aanvulling op les over beroemdheid: u kunt na deze les ook gemakkelijk oog in oog met de koning komen te staan. (zorgt u wel dat u zich een beetje kleedt voor deze gelgenheid en er niet bijloopt zolas anders; op kapotte slippertjes, vall t-shirt, vuile broek, ongewassen haar...)