Elf jaar geleden. Gisteren haalde ik opnieuw een diploma.Het decor van de kunstacademie en de rode lopers van het Film Festivals heb ik ingeruild voor een iets andere setting. Gisteren presenteerde ik mijn afstudeerproduct in een Utrechts rouwcentrum. Dat klinkt heel anders, maar ik zie vooral veel overeenkomsten. Ook deze studie begon ik vol twijfel. Hoewel ik mijn leven lang al had nagedacht over een baan in de uitvaartbranche, bleek het verschil toch wel erg groot met wat ik hiervoor had gedaan. Prima reden voor ook nu weer honderd twijfels over of ik nou wel gemaakt was voor dit vak. Maar ook nu kwam in de laatste fase het vertrouwen terug. Na mijn stages realiseerde ik me dat er maar weinig beroepen zijn waar ik me van in kon beelden dat ik er zoveel voldoening uit zou kunnen halen als uit het beroep van uitvaartleider. Nog nooit (nee ook niet stralend op het Filmfestival van Utrecht) zo gevoeld dat ik iets heel graag zou willen als nu.
En ook nu liep ik bij het afstuderen op wolken. De reacties op mijn product waren een prettige regen van complimenten.
Het
was een pittige weg geweest. Ik begon mijn opleiding door het geld dat
ik van wijlen de Tros kreeg omdat ik er bij de fusie uit vloog. Het was
een bizarre tijd: onzekerheid en lamlendigheid door de werkloosheid (
wat voelt dat alweer lang geleden), maar ook heel veel energie omdat ik
me weer in een nieuw avontuur kon storten. Wat was het fijn zo in een
nieuwe wereld te duiken, mezelf weer te ontwikkelen, een kant van me aan
te boren waar ik voorheen amper iets mee gedaan had.
De
laatste fase van de studie was pittig, zoals mijn docent bij de
diploma-uitreiking ook aanhaalde. Het combineren met een fulltime baan
én de kinderen was heel andere koek dan vanuit werkloze toestand een
studie volgen. En daar was toen het overlijden van Floris, waardoor er
een bizarre mengelmoes ontstond van dat wat ik op school leerde over
rouw en dat wat er in mijn eigen hoofd, hart en familie aan het gebeuren
was. Een dag na de uitvaart van Floris, zat ik in een les over complexe
rouw. (Vooraf gegaan door een erg attente en ontroerend kleine
herdenking voor mijn broer ). Gek genoeg werd die combinatie van
privé-rouw en studie-rouw de meeste tijd niet té heftig, maar voelde ik
me op een rare manier bijna gedragen door mijn eigen verdriet om álles
te stoppen in mijn afstudeerproduct. En anderzijds was het duiken in
mijn afstuderen een fijne ( doch naïeve?) vlucht van dat wat er écht
gebeurde om mij heen.
Hoe dan
ook; het is klaar! Ik heb gewoon een diploma als uitvaartleider op zak!
Wie had dat elf jaar geleden op die rode loper in Utrecht durven
voorspellen?
Mijn afstudeerproduct: een Bakje Troost, om op basisschool te ondersteunen als het thema 'dood' zich aandient.
Van harte gefeliciteerd!!! Echt super dat je alles zo hebt weten te flikken, hulde! Mooi idee:bakje troost!
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Renske
Van harte gefeliciteerd. Helemaal geweldig.
BeantwoordenVerwijderenSucces in de toekomst.
Wat goed joh, van harte gefeliciteerd! Jacqueline
BeantwoordenVerwijderenlieve evelientje,
BeantwoordenVerwijderenje bent geweldig!
ik hoop dat je het momentum gebruikt om ook volgende stappen te zetten.
dikke knuffel jezus
Yes! Dit maakt mij blij, tijd voor andere rode lopers zeg maar. Ik denk dat je een goeie zult worden. Als ik doodga wil ik door jou gecremeerd worden!
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Paul
Hela Eefje, wauw! Aangenaam verrast om via een hele omweg op je blog terecht te komen! Proficiat met het bakje troost. Een veelzijdige vrouw zo lees ik hier. Heb nog wat leesvoer in te halen. X
BeantwoordenVerwijderenLeen