Een jaar geleden had ik denk ik welgeteld 1 minuut nodig om te wennen aan Oeganda. Toen ik de rode aarde zag vanuit het vliegtuig, de hete lucht voelde en de geur rook toen ik het vliegtuig uitstapte, wist ik dat ik me hier thuis zou voelen. Hoe anders is het dit keer.
Als moeder van een deels Oegandees kind, kost het me heel wat meer energie om te wennen.
Want wat valt het zwaar dat je in Oeganda niet alleen moedert, maar dat het hele dorp met je mee moedert. Zelf bepalen wat er met je kind gebeurt, zit er niet in, aangezien bij elke ontmoeting je kind uit je handen wordt gegrist, of het nou slaapt of niet, of de ontmoeting is met een kind dat net zelf op d'r benen kan staan, of een oude dronkaard. Maar het betekent ook dat ik voordurend door iedereen, van jonge snotneuzen van 15 tot wildvreemden, erop wordt gewezen dat ik een slechte moeder ben.Want er zijn nogal wat dingen die ik fout doe; dat ik Nano twee keer per dag een fles geef, wordt als een zonde gezien, een speen is uit den boze, je kind ook maar een seconde laten huilen kan echt niet zonder het hele dorp op je dak te krijgen, hem bijvoeden voordat hij zeven maanden is, is niet verstandig, je kind kleden alsof het heel warm is (want dat is het) is slecht, Nano's vuile was bij je eigen vuile was leggen, is de boze geesten op je afroepen, de operatie die ik na mijn bevalling heb ondergaan had niet gehoeven want met kruiden had he took wel geheeld, als moeder van een half-mzungukind magi k er toch wel echt zorg voor dragen dat mijn kind altijd schone kleding draagt, al is dat vechten tegen de bierkaai want om de minuut zit je kind in de vieze handen van iemand, je kind op de buik dragen is slecht voor zijn nekje en van dat plassertje kan echt wel een stukje af...
Hmmm, ik weet niet of ik het haal om hier binnen vier weken aan te wennen, en ik weet ook niet of ik of Nano daar zoveel beter van word...
Als moeder van een deels Oegandees kind, kost het me heel wat meer energie om te wennen.
Want wat valt het zwaar dat je in Oeganda niet alleen moedert, maar dat het hele dorp met je mee moedert. Zelf bepalen wat er met je kind gebeurt, zit er niet in, aangezien bij elke ontmoeting je kind uit je handen wordt gegrist, of het nou slaapt of niet, of de ontmoeting is met een kind dat net zelf op d'r benen kan staan, of een oude dronkaard. Maar het betekent ook dat ik voordurend door iedereen, van jonge snotneuzen van 15 tot wildvreemden, erop wordt gewezen dat ik een slechte moeder ben.Want er zijn nogal wat dingen die ik fout doe; dat ik Nano twee keer per dag een fles geef, wordt als een zonde gezien, een speen is uit den boze, je kind ook maar een seconde laten huilen kan echt niet zonder het hele dorp op je dak te krijgen, hem bijvoeden voordat hij zeven maanden is, is niet verstandig, je kind kleden alsof het heel warm is (want dat is het) is slecht, Nano's vuile was bij je eigen vuile was leggen, is de boze geesten op je afroepen, de operatie die ik na mijn bevalling heb ondergaan had niet gehoeven want met kruiden had he took wel geheeld, als moeder van een half-mzungukind magi k er toch wel echt zorg voor dragen dat mijn kind altijd schone kleding draagt, al is dat vechten tegen de bierkaai want om de minuut zit je kind in de vieze handen van iemand, je kind op de buik dragen is slecht voor zijn nekje en van dat plassertje kan echt wel een stukje af...Hmmm, ik weet niet of ik het haal om hier binnen vier weken aan te wennen, en ik weet ook niet of ik of Nano daar zoveel beter van word...
Volgende keer een iets positiever verhaal hopelijk over alle tradities waar nano mee te maken krijgt.
LiefsMamaNano
LiefsMamaNano
Geen opmerkingen:
Een reactie posten