Non Fictie/Fictie

zondag 20 december 2015

Vroeger

Ik had een vroeger op de zandberg in Schinnen, busje schoppend op straat, eeuwig zelfbedachte voorstellingen spelend voor mijn ouders, op vakantie in de peugot met Dr Hook en de Pogues als soundtrack. Cadeautjes die met sinterklaas door de schoorsteen vlogen, door de gaard op weg naar oma, sleeen  door de kuil in de wei van mijn tante. Zomers lang Risken of monopolyen.

De afgelopen week besefte ik -elf jaar nadat ik hier voor het eerst kwam- dat ik inmiddels ook hier, in Bulaga, Oeganda, een vroeger heb. Een vroeger waarin je nog niet kon pinnen en dus met heel veel geld op zak liep, waarin je een uur onderweg was om ergens je mail te kunnen checken. Toen je nog voor 500 shiling een rolex kon kopen ipv voor 1500 shiling. Toen de powerbreaks nog eerder regel dan uitzondering waren en de avonden gevuld werden met kaarten bij en olielamp of kaarslicht. Een feestende menigte als de stroom na dagen weer terug kwam. Een vroeger waarin ik mensen leerde kennen die inmiddels niet meer onder ons zijn, door het toedoen van nare ziektes of dramatische verhalen. Een vroeger waarin de jongvolwassenen van nu nog kleine kinderen waren die zich door mij met mijn Nederlandse zeep lieten wassen. Toen ik nog energie had voor de eeuwige vrij oppervlakkige praatjes met mensen die je voor het eerst ontmoet (yes the netherlands are fine, yes uganda is beautiful, yes i do have sisters but no they won't marry you, no i won't make a third child and no i can't bring you to holland) (grote dank aan de mensen die (nu en de afgelopen keren) met me meereizen en  die deze praatjes tegenwoordig met frisse zin grotendeels van me overnemen). Een vroeger waarin ik vol bewondering en verbazing zag hoe jjajja, Bakers oma, nog steeds dagelijks naar haar eigen tuin liep om te gaan graven, absoluut niet vermoedend dat ze dat 11 jaar later, 86 jaar oud, en inmiddels zo krom lopend dat haar rug de magische grens van 90 graden alweer een tijdje gepasseerd is, nog steeds zou doen. Ik heb heel veel bedrijfjes zien komen en gaan, nieuwe gebouwen gebouwd zien worden, soms resulterend in een mooie woning, vaak ook resulterend in een eeuwige bouwput omdat het geld bij nader inzien toch niet toereikend was.Ik heb Bulaga zien veranderen van een dorp naar een voorstad van Kampala. Heb mensen diep zien zakken in de ellende die armoede, slechte gezondheid en verkeerde keuzes heet, maar ook weer zien opkrabbelen en dingen zien opbouwen.Heb met trots die ene student die daadwerkelijk iets gedaan heeft met de kennis die ik in 2005 probeerde bij te brengen, gevolgd in zijn carriere.

Zo'n blogje zou ik over mijn 16 jaar in Hilversum heel moeilijk bij elkaar weten te krijgen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten