tampon

Het was nog maar pas geleden, een week of twee, dat ik in de supermarkt stond en een belangrijk besluit nam. Bij de kassa trok ik mijn portomonnaie uit mijn jaszak om mijn pinpas en bonuskaart tevoorschijn te toveren. Maar als een duvel uit een doosje kwam daar ongevraagd, voor de zoveelste keer in mijn leven, een tampon bij tevoorschijn die zichzelf nogal opzichtig lanceerde naar een prominent plekje op de lopende band. Mijn konen voelde ik in no-time rood worden, want zo gaat dat als je weer eens op een totaal ongepast moment een tampon tevoorschijn tovert (de momenten dat het wel gepast is een tampon tevoorschijn te toveren zijn natuurlijk op één vinger te tellen...). Al menig keer in mijn leven hoopte ik dat ik voor even onzichtbaar kon worden, nadat ik had geconcludeerd dat mijn hoopvolle gedachte dat allicht niemand van de omstanders had gezien hoe de tampon zich als een konijn uit een goochelhoed tevoorschijn toverde, totaal absurd was.  Tuurlijk had iedereen het gezien. En iedereen wist hoe ik me zou voelen, dus keek iedereen me aan, om te kijken of ik inderdaad een rood hoofd had. Check.

Maar die dag in de supermarkt had ik er genoeg van. Want waar schaam ik me dan voor? Dat ik ook ooit ongesteld ben? De alternatieven zijn een zwangerschap of een (vervroegde) overgang, beide weinig aantrekkelijk, dus niks om me voor te schamen dat ik zo nu en dan menstrueer. Of zou ik me moeten schamen dat ik geen maandverband gebruik (wie wel???) maar tampons? Of dat mensen zouden kunnen denken dat ik op dát moment ongesteld ben? Dat zou een totaal misplaatste interpretatie van de situatie zijn, want tampons zijn er altijd en overal bij mij, in al mijn tassen en zakken, 360 dagen per jaar (en die vijf dagen zul je altijd zien dat ik net onverwachts ongesteld word....). Daarbij weet iedereen van de vele reclames dat ongestelde vrouwen prima gezelschap zijn: fris, fruitig, goedlachs en heerlijk in hun vel. 
Kortom, ik kon maar één conclusie trekken daar bij de kassa: voortaan ben ik Proud of my Periods. Ovuleren is Oke. Hoewel ik me daarmee op redelijk glad lorelei-achtig ijs bevond, had ik dat soort kreten wel even nodig om me op te peppen om voortaan met nieuwe girlpower nonchalant mijn tampons weer op te rapen als die zich weer eens uit zichzelf zouden openbaren.


En vandaag was dan de vuurproef. En vuurproeven kunnen maar beter groots en hard zijn, is mijn mening, dus schoot er vandaag midden op het schoolplein vol ouders een tampon uit mijn jaszak toen ik daar mijn fietsensleutel uit wilde halen. En Proud of my Periods zakte ik heel nonchalant naar de grond, van plan deze tampon geen seconde te verbergen op weg naar mijn jaszak. Vlak voor ik bij de grond was, riep Zoë -die het klaarblijkelijk met me eens was dat je van zo'n vuurdoop beter een spektakel kan maken-, luid en duidelijk: HE MAMA DIE MOET TOCH IN JE GAATJE*!!!!

*disclaimer, 'gaatje', dat begrip heb ik natuurlijk niet bedacht maar daar kwam mevrouw zelf mee.  Geen idee of iemand haar dat geleerd heeft of dat ze dat gewoon vindt wat het is. Maar daar de Nederlandse taal het vertikt met een beetje aardige -niet al te medische, noch te pornografische of te vergezochten- alternatieven te komen, laat ik het maar even zo....