Ik zit bij de notaris. Deze vraagt wat ik wil en ik zeg dat ik geen testament wil. De notaris zegt dat ik dat wel wil, maar dat ik dat nog niet weet. Ik zeg dat ik, behalve het voogdijschap van mijn kinderen, niks bezit om in dat testament te zetten. De notaris zegt dat ook dingetjes als een hypotheek of aandelen of effecten of een levensverzekering interessant zijn voor in je testament.
Ik zucht. Die dingetjes heb ik ook allemaal niet.
Maar dan heb ik vast wel bezittingen die de moeite waard zijn om vast te leggen. Ik voel een kloof. En ik leg uit dat mijn duurste bezit een Nissan Micra uit 1993 is, die nadat een aantal amateuristische limburgse inbrekers er hun koevoet op uitprobeerden, ook nog eens voor 80% in haar waarde is gedaald.
Ow.
Ik twijfel of ik de bouwtekeningen zou overleggen van het kasteel dat mijn zoon beloofd heeft te bouwen voor mij en zijn zusje, als hij later als wolkenverkoper een succesvolle rijke man is geworden. Maar het ging om mijn bezittingen, niet die van mijn zoon, dus ik zwijg en wacht op de volgende zet van de notaris.
Maar wat dan als ik kom te overlijden en mijn kinderen besluiten al mijn geld er in een week tijd doorheen te jassen? Ik probeer me voor te stellen hoe mijn dan puberende (want laten we het op z'n minst een beetje in de toekomst plaatsen) kinderen proberen enige troost te halen uit het feit dat ze nu beschikken over mijn vermogen, en in al hun verdriet mijn bankrekening plunderen. Ik geloof dat ik wel kan leven met het idee dat ál mijn honderden euro's dan verbrast worden in een avondje of een weekje. Los van dat ik er dan natuurlijk helemaal niet mee hoef te kúnnen leven.
De Notaris mompelt in zichzelf iets en kijkt in zijn papieren.
Uiteraard ga ik niet met een testament de deur uit, wel met een voogdijverklaring.
Op weg naar huis word ik toch even aan het twijfelen gebracht door deze bizarre ontmoeting. Doe ik nu echt iets fout door op mijn dertigste materialistisch gezien nog niets klaar te hebben gespeeld? Is het niet erg ambitieloos om op mijn 30ste nog steeds een sloeberbestaan te hebben en ook niet echt de drive voelen om daar iets aan te veranderen?
Thuis aangekomen besef ik dat ik gewoon een held ben in stilstaan bij wat je hebt in plaats van wat je niet hebt, en dat dat prima leven is. Ware het niet dat als ik thuis om me heen kijk, ik vooral besef dat wat ik wél heb, een enorme berg afwas is....Dáár doe ik blijkbaar wel na die 30 jaar nog steeds iets verkeerd....
Wat ontzettend toevallig.
BeantwoordenVerwijderenWij gaan binnenkort (wel) een testament opstellen. Voornamelijk voor de voogdij maar ook voor onze spullen die we ook niet echt hebben.
Beste vriend zei, jullie zouden zomaar de loterij kunnen winnen en daarna een hartaanval krijgen.
Dus dat. Dus afgezien van onze bezittingen die we niet hebben wordt het hier binnenkort wel een testament. Met alles dus je dus niets verkeerd, maar eigenlijk heel veel goeds. Namelijk over de toekomst van je kinderen denken. Daar heb je geen bezittingen voor nodig.
Stel: je hebt net de loterij gewonnen, en die staat op je rekening. Je gelooft toch zeker niet dat ze dat in 1 week verbrassen.Zoë misschien, dat weten we nog niet, maar Nano zeker niet. zie je vorige blog.
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad, jij hoeft daar niet mee te leven.Dus maak je niet druk, ga maar gewoon afwassen en Be here now!
@marlous: hoe aannemelijk vind je het klinken dat je de loterij wint, en meteen daaropvolgend een hartaanval jullie beide parten speelt?
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf geen loten, dus hier is de kans op dit scenario gewoon 0,0. Lekker makkelijk.
Ow en als als als jullie net een miljoen hebben gewonnen, én alletwee de druk niet aankunnen en nog voor jullie naar de notaris kunnen rennen aan de druk overlijden, dan gaat dat 1 miljoen gewoon naar je kinderen, ook als je geen testament hebt ;)
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHet is natuurlijk een heel dom voorbeeld, gaat nergens over. Ik vond het gewoon grappig dat jij omdat je geen bezittingen hebt geen testament hebt genomen en ik dus hetzelfde wilde doen.
BeantwoordenVerwijderenEr kunnen gewoon heel veel onverwachte dingen gebeuren in het leven en ik dan ook, zonder of met bezittingen alles goed geregeld wil hebben.
Ik zal ook nooit een loterij winnen want ik doe daar niet aan mee. Maar als mijn moeder ooit zal overlijden heb ik opeens wel vermogen en om dan nog een keer naar de notaris te gaan. Neeeuh, gewoon alles in een keer, hatsikidee..
Maar eh, jij hebt dit gewoon eerder geregeld dan ik, hoe cool is dat.
Ha ha, mijn notaris wierp een blik op de snotneus die dreigde zijn hoogpolig tapijt te bevuilen en regelde als de wiedeweerga een voogdijverklaring, niks geen discussie :-).
BeantwoordenVerwijderenWij hebben al die dingetjes ook niet. Wel spaargeld, maar eh... daar is zo'n voogd toch voor? Wat heb je nou aan een voogd als die je niet eens van de coke af kan houden?
groeten, lena
en hier moet het woord 'testament' nog uitgevonden worden... met of zonder dingetjes. hahaha... maar, geweldige omschrijving van een oh zo gewoone situatie weer. heerlijk in perspectief. en volgens mij doe je het geweldig!! zelfs met de afwas.
BeantwoordenVerwijderenNaat-in-unganda
God, herkenbaar. Hier dan wel een testament, want koophuis, maar de vraag of ik op mijn 30ste niet ook materieel gezien wat meer zou moeten hebben bereikt (los van een hypotheek op een koophuis wat ik in deze staat nooit meer zal verkopen) rijst wel eens. Maar dat ebt snel weer weg, als ik zie hoe rijk ik ben. Daar valt de loterij bij in het niet.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven, mooie levensinstelling. Maar misschien moet je toch eens nadenken over een vaatwasser.