Dag 1
Al lopend over een Oegandees marktje, alle groentes prachtig in torentjes uitgestald, zakken met bonen, rijst, erwten, slapende marktverkopers en kleurig gekleedde vrouwen, spreekt Nano:
'Mama, ik wil naar een gewòne winkel, met een kassa.'
Dag 2
Al lopend onder een Oegandese boom, boven ons hoofd zien we heel veel aapjes met mooie witte staarten in de takken slingeren, ruziemaken, takjes naar beneden gooien, van boom wisselen. We proberen Nano te wijzen op het schouwspel dat door de bladeren enigszins wordt afgedekt. Nano kijkt even naar boven, knikt, richt zijn blik weer naar beneden, en zegt vol bewondering, wijzend op een platgestampte 1-liter-fles: "wauw, wat een grote fles!!!"
Dag 3 t/m 6
Na het weigeren van een ietwat karige Oegandese maaltijd:
"Ik eet straks wel iets, als we weer in Hilversum zijn"
Dag 6
'De huizen zijn hier heel anders'
'Hoezo dan?'
'Hier hebben ze geen Poesje Tiba. En geen leuke woonkamer.'
Om te smullen. Wij willen meer. Onthou ze allemaal, schrijf ze op een kladje en mail ze ons, liefst een paar keer per week.
BeantwoordenVerwijderenheel veel liefs
dorine
Ben ik het mee eens. Mijn vader schreef onze mooiste uitspraken vroeger ook altijd op, anders vergeet je dat soort gouden quotes vanzelf weer. Tot snel, in mijn leuke woonkamer in Kampala.
BeantwoordenVerwijderenArne
Hahahaha, ge-wel-dig!
BeantwoordenVerwijderenNano weet ten minste wat dieten is: gewoon even wachten met eten tot jullie weer in Hilversum zijn!
BeantwoordenVerwijderenGoed iets van je te horen. Het mediacentrum begon zich al zorgen te maken :-)
Marika
ach nano, een poesje tiba is ook niet altijd alles... ze eet van mijn eten, heeft de woonkamer ingepikt en begint te grommen zodra ik in de buurt kom... Maar ik weet het goed gemaakt: als je weer terug bent in nederland, mag je poesje tiba zo weer hebben.
BeantwoordenVerwijderengroetjes van Quinsy