Non Fictie/Fictie

donderdag 23 augustus 2012

dans, nano, dans!!

Ouders die zeggen dat ze alles wel best vinden bij de keuzes die hun kinderen maken, als ze maar gelukkig en gezond zijn, liegen. Tuurlijk, een gelukkig, gezond kind is leuk. Maar als mijn kinderen zich vervolgens aanmelden als kamerlid van de PVV, dan vind ik dat helemaal niet best.
Ouders die voor hun kinderen invullen hoe ze moeten leven, dat zijn natuurlijk vreselijke mensen. Die hun kinderen van jongs af aan pushen om cello te spelen, en mee te doen aan schoonheidswedstrijden. Tijd om iets op te biechten: naast dat ik hoop dat mijn kinderen iets mee krijgen van mij over hoe ik tegen de samenleving kijk, heb ik ook een veel banalare hoop: dat een van mijn kinderen, of alletwee -doe eens gek, gaan dansen. En ja, dat is vast omdat ik zelf zo a-muzikaal ben als een eentonige klarinetist, en ik mijn leven lang al jaloers moet toekijken hoe anderen de meest prachtige dansen uitvoeren. Dat ze na school elke dag samenkomen met andere jongeren met dezelfde passie en de meest waanzinnige moves oefenen. Dat ik met een glimmend trots hoofd kom kijken als ze een battle dansen. En natuurlijk kom ik naar de live-uitzendingen kijken van So You Think You Can Dance. Och ja, ik ben ook maar een mens, een moeder, die wel eens droomt. Maar ik push niet. En Nano geeft me ook geen enkele reden om aan te nemen dat die droom ooit werkelijkheid gaat worden.

We gingen naar Oeganda om Zoë (Zoë? Zoë? Heeft dat arme kind maar 1 naam? Nee joh, Zoë gaat tegenwoordig door het leven als Zoë Rika Kasaana Bibiana Namubiru Joan Edith Mevis) te dopen. En gedoopt werd ze. Na de doop was ze uitgeput en sliep ze een gat in de dag. En op dat moment stal iemand anders de show op haar doopfeest. Het was mijn zoon. Mijn zoon die zomaar uit het niets, op een mooie Afrikaanse dag, het dorp deed joelen, het hart van zijn moeder deed vervullen met trots en een droom een stukje dichterbij bracht.

8 opmerkingen:

  1. Wat ben ik blij dat ik er bij was, en dat ik een flipcameraatje bij me had. Al heb ik een wiebelige hand van filmen, dit is natuurlijk een onvergetelijk moment om met veel mensen te delen. Dans, Nano, dans.... laat je Afrikaanse roots maar naar buiten komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. en ik... ik was er gelukkig ook gewoon op dat oh ja mooie ongewone moment... en of je nu de moeder was... of gewoon de vriendin van de moeder... of gewoon dat kindje van tegenover... de dansende uit zijn dakje gaande dolgelukkig Nano liet niemand ongeroerd! Naat

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oi, hier word ik ultiem blij van. Wat een feest!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wow, van binnenuit de vibes, en roots, en swing. Kortom het geluk zit in de dans, en komt door Nano zelf heen naar buiten. Zo biedt hij ons en mij nu ook zijn geluk. Dank voor dit filmpje. Nano, je bent mijn man, liefs Yolande de moeder van Mara.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat geweldig en wat een plezier zie je bij hem,...trots als een berg, mamma, kun je zeker op hem zijn, maar vooral verliefd, op zoiets echts en moois.... leuk dank je voor het delen, liefs mieke SR

    BeantwoordenVerwijderen
  6. hoi, Eefju en Nano natuurlijk ook : dat ziet er geweldig uit,
    ook wij hebben genoten van Nano's dans en bovendien van de prachtige decoratie die Dorine op de binnenplaats heeft aangebracht. Afgelopen zondag bleek dat Nano ook over behoorlijke zwemcapaciteiten beschikt dus dat wordt afwachten!
    En wat jezelf betreft : ook dansen kun je leren (net als klarinet spelen), denk aan Zumba :voor mij inspirerend en bovenal ontspannend
    Liefs en dank voor dit bijzondere filmpje, x x x
    anja en jos

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Just give tha boy a beat! Thanks voor het delen, ik werd er blij van! En nu weet je dus welke muziek hem de danskriebels geeft he....heb je de djembe al ter hand genomen? (ik push niet, ik drum!)
    groetjes, Mama Esther

    BeantwoordenVerwijderen